.jpg)
Η λειψυδρία στο πόσιμο νερό δεν είναι πλέον απλώς ένας μελλοντικός φόβος· αποτελεί ήδη πραγματικότητα που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους και περιοχές σε όλον τον κόσμο — και στην Ελλάδα.
Η Κατάσταση στην Ελλάδα
Η χώρα βρίσκεται στην 19η θέση παγκοσμίως ως προς τον κίνδυνο λειψυδρίας.
Περίπου το 50% του πόσιμου νερού χάνεται λόγω διαρροών στις σωληνώσεις και παράνομων συνδέσεων. Το ποσοστό αυτό είναι σχεδόν διπλάσιο από το μέσο όρο της ΕΕ, που κυμαίνεται γύρω στο 23%.
Τις τελευταίες χρονιές η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ χαμηλά επίπεδα στις ταμιευτήρες νερού (φράγματα/δεξαμενές) που τροφοδοτούν μεγάλες πόλεις, όπως η Αθήνα.
Οι περιοχές που “πιέζονται” ιδιαίτερα περιλαμβάνουν τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, την Αττική αλλά και τμήματα της Πελοποννήσου και της βόρειας Ελλάδας.
Ο ετήσιος μέσος όρος βροχόπτωσης μειώνεται σε πολλές περιοχές· π.χ. στην Τρίπολη έχει καταγραφεί πτώση από ~750 χιλιοστά σε ~617 χιλιοστά για την περίοδο 2020-2024.
Επιπτώσεις και Προκλήσεις
Η υγεία: Η έλλειψη ασφαλούς πόσιμου νερού αυξάνει τον κίνδυνο υδατογενών ασθενειών (διάρροιες, λοιμώξεις) ειδικά σε ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.
Οικονομία & γεωργία: Οι καλλιέργειες βασίζονται σε άρδευση. Όταν το νερό σπανίζει, μειώνονται οι αποδόσεις, αυξάνονται τα κόστη και υπάρχει κίνδυνος επιπτώσεων στην επισιτιστική ασφάλεια.
Υποδομές: Οι διαρροές στο δίκτυο, η παλαιότητα των συστημάτων ύδρευσης και η έλλειψη ψηφιακών χαρτών/καταγραφών αποτελούν σημαντικά εμπόδια.
Κλιματική αλλαγή: Οι περίοδοι ξηρασίας γίνονται μεγαλύτερες, οι θερμοκρασίες αυξάνουν την εξάτμιση, ενώ μειώνονται οι βροχοπτώσεις — όλα συντελούν σε ευκολότερη εξάντληση των φυσικών κοιτασμάτων.
Τι Γίνεται & Τι Πρέπει Να Γίνει
Κάποια βήματα που έχει ήδη ξεκινήσει η Ελλάδα:
Ανακοινώθηκαν μεταρρυθμίσεις στην διαχείριση των υδάτων, με κεντρικό σχεδιασμό και χρήση νέων τεχνολογιών.
Σχέδια για αφαλάτωση, ανακύκλωση νερού, σχεδιασμός ταμιευτήριων
και ενημερωτικές καμπάνιες.Σχεδιασμός Εθνικού Σχεδίου για την ασφάλεια του νερού (“Water Security”) ώστε να προσαρμοστεί η χώρα στις νέες κλιματικές συνθήκες.
Αυτά δεν είναι όμως αρκετά: απαιτείται ταχύτερη δράση, επένδυση σε υποδομές, συστήματα μέτρησης και παρακολούθησης, καλύτερη διαχείριση του νερού και συνοχή πολιτικών σε πέριξ τομείς όπως γεωργία, τουρισμός και χωροταξία.
Συμπέρασμα
Η λειψυδρία στο πόσιμο νερό δεν είναι ένα πρόβλημα που “πιθανόν” θα συμβεί — είναι εδώ. Η Ελλάδα, όπως και πολλές άλλες χώρες, βιώνει ήδη τις συνέπειες. Αν δεν ληφθούν ουσιαστικά μέτρα τώρα, το κόστος — όσον αφορά την υγεία, την οικονομία και την ποιότητα ζωής — θα είναι πολύ μεγαλύτερο.
Τα κείμενα αποτελούν προσωπικές σκέψεις και προτάσεις.
Γιάννης Κεφαλάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου