Στην Αθήνα, η πραγματικότητα των δημόσιων συγκοινωνιών – ιδιαίτερα στα λεωφορεία – φανερώνει μια βαθιά ανισορροπία: περίπου 80% των επιβατών δεν ακυρώνουν εισιτήριο. Με άλλα λόγια, μόνο 2 στους 10 πληρώνουν το αντίτιμο της διαδρομής, και αυτοί συνήθως από συνείδηση, όχι επειδή υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος.
Το κράτος, στην πράξη, δεν μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά τη λαθρεπιβίβαση. Παρά τους ελέγχους και τα πρόστιμα, η κατάσταση παραμένει σχεδόν ανεξέλεγκτη. Αυτό δημιουργεί ένα άδικο σύστημα, όπου λίγοι πληρώνουν για τις μετακινήσεις όλων.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: Μήπως θα ήταν προτιμότερο οι μετακινήσεις με τα λεωφορεία να είναι δωρεάν για όλους; Εφόσον το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να διασφαλίσει την καθολική ακύρωση εισιτηρίων, ίσως είναι πιο δίκαιο – και πιο αποτελεσματικό – να καταργηθεί εντελώς το εισιτήριο, τουλάχιστον για τα λεωφορεία.
Το «ή όλοι ή κανένας» δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά μια πρόταση ισονομίας και ρεαλισμού. Αν δεν μπορείς να επιβάλεις την τήρηση του κανόνα, τότε πρέπει να επανεξετάσεις τον ίδιο τον κανόνα. Μια καλά οργανωμένη, δωρεάν συγκοινωνία θα μπορούσε να εξασφαλίσει καλύτερη πρόσβαση, κοινωνική ισότητα και ενίσχυση της βιώσιμης μετακίνησης.
Τα κείμενα αποτελούν προσωπικές σκέψεις και προτάσεις.
Γιάννης Κεφαλάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου